Hue (Parfumrivier, pagode en 3 tombes)

Om 09.00 stond de vrouw van de kapitein/stuurman van de drakenboot al bij de receptie te wachten. Snel onze schoenen aan en naar de boot op de Parfumrivier. In de boot lag een kleed over te verkopen spullen. Het kleed werd natuurlijk weggehaald en we mochten kiezen wat we wilden. Tegen betaling natuurlijk. Iets kitscherigs voor op het plankje gekocht :(. Na een half uurtje varen waren op de plek van bestemming, de Thien Mu pagode uit 1601, het symbool voor Hue. De parfumrivier doet vermoeden dat een geweldig aangename lucht je verblijf op het water zal veraangenamen. Niet dus. Het enige wat we roken was de stinkende diesel van onze drakenboot. Vroeger heerste er wel een aangename geur. Deze was afkomstig van de bloemen van bomen. De bomen zijn in de loop der jaren allemaal verdwenen. De rivier bleef zijn naam houden. Van de kapiteinsvrouw kregen we een papiertje met het kenteken van de auto die ons vandaag verder zou vervoeren. De pagode beklommen, foto’s gemaakt, het snerpende keiharde geluid vast gelegd van duizenden sprinkhanen en vervolgens op zoek naar de auto. We hoefden niet lang te zoeken want de chauffeur, Quy, stond langs de weg met een bordje met onze namen erop. Naast het tochtje over de rivier naar de pagode bestond onze dagtrip verder uit het bezoeken van 3 tombes waar overleden keizers begraven liggen. Gisteren hadden we al een combikaart gekocht voor de citadel en de drie tombes. Eerst naar die van Minh Mang, de tweede keizer in rij van 13. Was een beetje een rare vent. Deed het Christendom (voornamelijk Franse katholieken) in de ban maar wilde weer vriendjes worden met Frankrijk toen Engeland in China huis ging houden en hij de Engelse bui al zag hangen. De Fransen wilden hem echter niet meer. De tweede tombe die we bezochten was die van Khai Dinh, de 12e keizer. Een tombe met heel veel keramiek. Daarna naar de tombe van Tu Duc, een keizer met een ongelooflijke vreemdelingenangst/haat. Dit was een reden voor de Fransen om Vietnam binnen te vallen. Quy zette ons om 14.00 af bij het hotel. Onderweg zijn we nog even gestopt bij handwerkkraampjes. Een vrouw zat rieten punthoeden te maken. Een andere maakte wierookstokjes in verschillende kleuren en geuren. Een combi van die stokjes gekocht voor thuis, in de tuin :(. Quy was een topper. Hij sprak behoorlijk goed engels (zelf geleerd via toeristen) en wist een vragen van ons duidelijk en met humor te beantwoorden. Vroeger was er haat tussen Noord- en Zuid Vietnam. Een huwelijk tussen man/vrouw van de verschillende Vietnams was uitgesloten. In het noorden hebben alleen de oudere mensen nog heel veel moeite met Amerikanen. In de rijstvelden zie je regelmatig een grafzuil staan. Tot enige tijd geleden mocht dat, begraven worden op je eigen grond. Nu is dat verboden. De foto van de geroosterde dieren bij de Parfumpagode laten zien. Quy was duidelijk : dat waren honden. In Nimh Binh eten ze die. Quy vindt dat honden en katten tot de familie behoren en nooit gegeten mogen worden. Mee eens. De rest van de dag op een terrasje aan de Parfumrivier gezeten. De dag afgesloten met dit verhaal en …Dien, we zoeken echt niets op en natuurlijk niet opgetreden Mark, leuk natuurlijk een verering met iets maar daar heeft een dooie Gerrit niets aan.