Cham Island 2 daagse en reisdag naar Ho Chi Minh stad

1 april

In het dorpje van onze homestay hadden we geen internetverbinding.
De foto’s van de afgelopen 3 dagen staan waarschijnlijk bij de laatste dag Hoi An (my son en food toer).

De dag begon chaotisch. We troffen een ongelooflijke klungel als taxichauffeur. Om 07.00 precies kwam hij tergend langzaam achteruit, het straatje bij ons hotel, in gereden. We lieten hem de straat lezen waar we naartoe moesten. Hij knikte ja en reed vervolgens een, zo bleek snel, heel andere kant op. Cham Island……ferry, zeiden we. Hij liet op google maps een route zien en en vroeg gebarend of dat de juiste was :(  Wie was de Vietnamees taxichauffeur van ons drieën ? De motor was intussen, bij het optrekken,  ook al een paar keer afgeslagen. Clazien tekende een bootje en een soort eiland. Nog geen resultaat. We hadden weliswaar ruim de tijd ..maar toch. Tenslotte bracht een vertaalmachine op de i-pad uitkomst. Nu begreep hij waar we naartoe gebracht wilden worden. Hij bood wel zijn excuses aan aan het eind van de rit. Het was nog even zoeken naar de aanlegsteiger van de ferry naar Bai Lang. Een paar keer de verkeerde kant op gestuurd. Toen we goed dachten te zitten kwam een Vietnamese naar ons toe die ons naar de goeie plek bracht. Hier kaartjes gekocht voor de overtocht en eiland bezoek. (140.000 pp).Met ons en andere mensen ging er ook an alles en nog wat aan goederen mee. Op het bovendek stonden een paar kleine plastic kuipstoeltjes, waar we gebruik van hebben gemaakt. Aan boord was nog een Duits stel die niets geboekt hadden maar voor 1 nacht naar Bai Huong (aan het uiteinde van het schiereiland) wilden gaan. Ze vroegen of ze met ons mee mochten. Zo geschiedde.  De ferry zou om 08.00 vertrekken. Het werd een uurtje later. Na een uur varen over een rustige zee, bereikten we de haven van Bai Lang. Op de kade stond Hiep ons al enthousiast op te wachten. We moesten overstappen in een andere boot die aanmeerde naast de ferry en een heel stuk lager lag. Eenmaal aan boord moesten we nog even wachten op goederen die overgeladen moesten worden. Na een krap half uur varen meerden we aan op de pier van Bai Huong en volgden Hiep naar haar homestay waar we  ook hartelijk werden ontvangen door Tung. Onze kamer geïnspecteerd en geluncht ( veel te veel) met Beatrice en Valentine uit Regenburg die ook een kamer bij Hiep en Tung betrokken. Om 13.30 met z’n viertjes en een gids het water opgegaan om te snorkelen. Clazien d”r snorkel was niet helemaal in orde. Ze kreeg daardoor met regelmaat wat zout water in haar mond. Is daardoor iets eerder gestopt met snorkelen. Gelukkig had het bootje een trapje, maar dan nog was het, ondanks de hulp van Tung, een hele toer om aan boord te komen. De boot hing helemaal scheef en omslaan leek mij, het op afstand volgend, een reële mogelijkheid. Dat gebeurde niet maar door het overhellen is wel mijn zonnebril door de gleuven van de bootbodem heen onder het dek verdwenen. Toen ik, als laatste, aan boord was bleek dat ik met mijn voet langs het koraal was geschaafd. Het bloedde even flink. Een stuk rond het eiland gevaren.  De boot ging, dichtbij de kust, heftig deinend door het water. Tung wees ons daarbij op de rots waar zwaluwen hun nesten maken. Eilandbewoners klimmen dan tegen de steile rotsen (best beetje gevaarlijk) omhoog om de nesten weg te halen. Hier wordt soep van gemaakt. Een delicatesse, zo hebben we gelezen, die wel $ 1000,— per bord op moet leveren. Ruim 2 uur later waren we weer terug. Het snorkelen vonden we de moeite waard. Een plekje opgezocht aan de zee en wat gedronken. Om 19.00 stond het eten voor ons 4-en klaar op tafel : tonijn, een ander soort witvis, rijst, een mix van allerlei fijn gesneden groenen en 2 borden vol met door Hiep gemaakte loempia’s. Alles smaakte voortreffelijk. Tot 21.00 aan tafel gezeten met de 2 andere gasten. Het was beregezellig. We hebben veel gelachen. Hiep wilde naar bed en aangezien ze haar bed ging opmaken in de keuken tevens kamer, moesten wij natuurlijk weg. 
Met z’n vieren zijn we daarna, samen met Tung, naar de buren gegaan, de familie La. De tweeling van Deng en Hiep La, Hiep en Hoe was namelijk jarig. Natuurlijk hebben we voor hen in onze taal het lang zal ze leven gezongen. We hebben flink gefeest waarbij met name Valentin helemaal los ging en liet zien hoeveel liter bier een Duitser op kan. Daarna naar bed.

2 april 

De volgende dag stonden we om 06.00 buiten om te gaan vissen met Tung en een een vriend van hem. Een stukje gevaren en de lijnen uitgegooid. Koffie (koud en ontzettend sterk) en kaakjes waren meegenomen. Clazien ving niks, ja 3 keer een lijn van een ander, ik 1 ½ vis (de halve viel op het laatste moment in het water), de vriend ook niets, Tung 1, Valentin 3 en Beatrice 6. Totale buit dus 11 waarvan er slechts 2 “goed” waren. De rest was “no good fish” zei Tung. Regelmatig bleek het aas van de haakjes verdwenen te zijn, waarop Tung steevast zei: “fish yam yam yam, fish hungry”. De 2 goeie kregen we als lunch. De overigen werden teruggegooid nadat ze eerst dood hadden liggen gaan op de bodem van onze boot. Later aan Tung gevraagd waarom hij dat deed. Hij noemde de naam van de vissen en we begrepen dat je als je die zou eten onherroepelijk het loodje zou leggen. Na terugkomst kregen we gebakken ei met brood. De plaatselijke markt, met meestal kraampjes verse vis, bezocht. Voor ons leek het onbegrijpelijk dat alles verkocht zou worden. Aan wie ? Dat werd snel duidelijk toen snelle motorboten met Chinezen aan kwamen varen. Ze kochten de hele kraampjes op. Alles werd in plastic tassen gegooid (met water en al). Een paar van die boten zien komen. Om 10.30 de 2 Duitsers uit “gehugd”, na hen eerst nog getrakteerd te hebben op een banaan die we bij een zielig oud vrouwtje (volgens Tung 85 jaar) kochten. Wij hebben daarna een stukje over het eiland gelopen en de plaatselijke tempel bezocht. Zittend op een bankje aan zee kregen we van een groep eilanders, die naast ons zat te barbecuen, stukjes vlees van een onbekende afkomst. Het smaakte naar kip. Als lunch kregen we, o.a., de 2 gevangen goede visjes.Verder de dag door gebracht met op het strand naar de scheepjes zitten turen en lezen. Om 19.00 kregen we de voortreffelijke “restjes”, van een bij Hiep en Tung, voor dorpelingen georganiseerde kookles, voorgeschoteld. Dat was al veel te veel. Hiep had ook nog iets gefabriceerd, een soort saus met allerlei stukken erin waarvan echt niet was vast te stellen wat het allemaal was. Het was niet te pruimen.. 
Na het eten nog even een rondje langs het strand gemaakt en op een bankje, romantisch, langs het strand gezeten met zowel rechts als links van ons (op afstand) luide karaoke muziek. Voor ons zagen we de ratten tot leven komen en langs netten snuffelen. Op het strand voor ons verscheen af en toe een eilandman die trachtte het waterpeil van de zee te verhogen. 
Vandaag ook de 2 blikjes Hema stroopwafels aan Hiep en Tung gegeven.
Om 21.00 lagen we weer in bed. Hiep lag toen al lang te slapen in de keuken/huiskamer.

3 april
Toen wij uit bed gingen was Hiep al op weg naar de ferry om twee nieuwe gasten op te halen. Tung maakte het ontbijt : een berg noedels geserveerd met water en een kop koude sterke koffie, die Clazien in een onbewaakt ogenblik, in de bosjes heeft weggekieperd. Getracht om apen op de foto te krijgen. Een nagenoeg onmogelijke missie. De kleine slingeraars zijn watervlug. Met Tung het Hand in Hand Kameraden (nou ja een paar zinnen) gezongen. Feijenoord fan erbij.Nog een woordje in het gastenboek geschreven (met illustraties van Clazien). Hiep en Tung gaven ons een uitzwaai hug, nadat we eerst nog even op de foto waren gegaan. De kleine ferry heeft onderweg nog een paar gasten opgepikt. We waren op tijd bij de grote ferry die om 11.30 (volgens schema) vertrok. Nu was het op de boot veel rustiger dan op de heenreis. We namen plaats in de nagenoeg vergane plastic kuipstoeltjes op het bovendek. De zee was ook nu kalm en de zon scheen heerlijk, kortom een prettige overtocht. Onderweg werd gestopt en stroomde bijna de hele boot leeg. Dat  zorgde bij ons voor enige verwarring. We waren namelijk nog niet op de plaats waar we opgestapt waren. Een Vietnamese informeerde even bij de kapitein. We konden blijven zitten. Nog even getankt en gestopt bij de eindbestemming van de ferry. Dat was ook niet ons opstappunt. De portier van een nabij gelegen hotel regelde een taxi en even later, om 14.00,  waren we bij ons (oude) hotel. Schuin tegenover het hotel geluncht en 1 uur later weer terug om onze koffers op te halen. De hoteltaxi stond klaar. Drie kwartier later stapten we de hal van het vliegveld van Da Nang in. Omdat we deze vlucht (voor iets meer geld) eerste klas hadden geboekt moesten we bij een speciale balie inchecken. We kregen andere stoelen aangeboden (meer beenruimte). In de VIP ruimte plaats genomen in zeer relaxte stoelen. Alles was je wilde eten en drinken was gratis. Alleen koffie op. De vlucht naar Ho Chi Minh stad had een vertraging van 3 kwartier. Om 18.30 de lucht in voor een vlucht van ruim 1 uur. De 1e klas stelt op deze vlucht niet veel meer voor dan zitten op rij 1, 2 of 3, als eerste het vliegtuig in, ontvangen worden met een kopje lauw water en door de upgrade van rij 3 naar rij 1, extra beenruimte. Ruimte zoals deze eigenlijk altijd zou moeten zijn in een vliegtuig, maar ja dan minder passagiers en dat zal in de prijs ook wel schelen. We hadden, thuis al, 1 maaltijd geboekt, een bak spaghetti voor 2 euro. We hadden er samen ook genoeg aan. Na ruim 1 uur vliegen zijn we in HCM stad. Met de taxi naar het hotel door het chaotische verkeer. Is weer even wennen na een paar, relatief gezien, rustige steden. In het hotel aangekomen lag de sleutel van onze kamer al op de balie klaar. Morgen een plan de campagne maken voor de komende 4 dagen in deze stad.