Watervallen en pruttelende bodem

Om 09.15 vertrokken na ons yoghurt ontbijtje op de kamer te hebben genuttigd. Bij gebrek aan een koelkast, op onze hotelkamer, hebben we de yoghurt afgelopen nacht in de auto laten staan. De temperatuur in de auto was daarvoor zeer geschikt. We hadden ook in het hotel kunnen ontbijten, maar 19 euro p.p.vonden we iets te gortig. Op de ringweg, net zoals de afgelopen dagen, weer weinig verkeer. Af en toe kom je een auto tegen. Gestopt om een foto te maken van de Rjukandafoss, die vlak naast de weg ligt. Na 2 uur rijden stopten we op de P bij de Dettifoss. Via een gemakkelijk pad van 800 meter kwamen we bij de waterval. Het water van deze 100 meter brede waterval klettert 44 meter naar beneden. Een overzichtsfoto maken vanaf het hoogste punt, tegenover de waterval,is bijna onmogelijk door een nevel van water, alsof je in een miezer regenbui staat. 600 meter verder stroomopwaarts ligt nog een waterval, de Selfoss. Hier natuurlijk ook naartoe gelopen. Je kunt de beide watervallen zowel vanaf de oostzijde als westzijde bekijken. We hebben gekozen voor de westzijde omdat het ons leek dat het zicht op de watervallen daar beter was en er ook een vrij nieuwe asfaltweg tot de P ligt. Geen foute keuze geweest zo bleek ons. Vanaf de oostzijde kijk je meer vanaf de zijkant op de watervallen terwijl je er vanaf de westzijde meer aan de voorkant op kijkt. Op de terugweg naar de auto zijn we onze pluizige mede reiziger Frankie even kwijt geweest. Het klinkt allemaal kinderachtig maar we verzinnen van alles om de reis voor het pluizige ding ook zo aangenaam mogelijk te maken en het van alles te laten beleven voor het reisverslag dat Ka gaat maken. Vandaag ben ik er trouwens achter gekomen dat het grote ogen ding een beer is. Ka klonk zelfs een beetje verontwaardigd dat ik dat niet eerder gezien had. Dat is misschien ook wel zo, maar wie denkt er nu aan dat een pluche geval, dat alle kleuren van de regenboog heeft, een beer is. Uiteindelijk de “beer” Frankie gevonden. Had zich verstopt achter rotsblokken. Verder zullen er geen belevenissen van Frankie in de komende verslagen worden weergegeven. 
Na 5 kwartier bij de watervallen te hebben vertoefd zijn we op weg gegaan naar Viti, een krater met schitterend blauw water. Het begon te regenen. Op de P bij de krater, in de auto, een paar boterhammen met kaas en appelstroop op. Voor de gezonde hap, als toetje, schoon geschraapte wortels. Wat langzaam gekauwd in de hoop dat het met regenen gestopt zou zijn als we klaar waren. Niet dus. Met poncho aan de 50 meter naar de krater afgelegd. Een foto maken was bijna onmogelijk door de regen op de lens. Het mooiste zicht heb je bovenop de kraterrand. Een stukje op weg gegaan maar het bleek een gevaarlijke onderneming te worden. De klei van de rand was erg nat en dus glibberig en plakte dus onder de schoenen (zoals in Sapa-Vietnam). Om niet het risico te lopen in de krater te kukelen zijn we weer naar de auto teruggegaan. Met wc papier iets van de modder kunnen verwijderen. Op naar het hetebronnengebied (pruttelende en stomende bodem) aan voet van de Leirhnjukur, een vulkaan die in 1980 voor het laatst actief was. Het leek even wat minder te gaan regenen maar dat was een foute conclusie. Ondanks de poncho was mijn spijkerbroek zeiknat. Ka d’r broek was ook nat alleen zij voelde het niet, zei ze…tsss, jaja. Omdat de toilet op de P gesloten was en we allebei toch wat vocht kwijt moesten hebben we de de bodem verrijkt met Hollandse urine. Fijn dat er lava rotsblokken tot op hurk hoogte lagen. Daarna toch nog even uit de auto gegaan bij de Hverir, ook een veld met kokende modderpoelen en zwavelbronnen. Nat waren we toch al. Aangezien de temperatuur ook niet mee zat, 7 gr., hadden we het best wel een beetje koud. We besloten om richting nachtverblijf te gaan. Langs het Myvatn (muggenmeer) gereden. Op sommige plekken is dat meer sprookjesachtig mooi (ondanks de nevel/regen). Het werd droog en omdat we er toch langs kwamen zijn we nog even gestopt bij Skutustadir, waar een paar pseudokraters liggen. Daar naartoe gewandeld. Viel tegen. Tegen 5 uur kwamen we aan bij ons appartement in Laugar. Ook nu weer een prachtige kamer met zelfs een bankstel. Vanavond weer zelf koken. 

Gereden :272 km. Temperatuur : 5 gr – 11 gr.

Reactie op reacties ….

Dat Ka veel moet plassen is ook helemaal niet erg en het gaat, net zoals altijd. heel vlug door de SM.
Clazien …het is ook niet koud. Valt echt mee. De temperatuur is echt niet vervelend. 
En wat die wens betreft … Melissa …ik ook …en Ju …gokken is nooit je sterkste kant geweest.
Ik had bij de groep moeten blijven Ank en Ka heeft niets vast kunnen leggen. Actie van de Grote Jager ging veel te snel. We komen best veel buitenlanders tegen. Bijna geen Hollanders. Wel een Nederlandse camper.