Pingyao

Om 7 uur meldden we ons in de receptie van het hotel. De receptioniste, die daar op een bank lag te slapen, schrok wakker. Op een 2e bank lag een keukenbediende te slapen. De nachtploeg slaapt daar elke nacht. Taxi werd gebeld en verscheen direct. 1 uur later werden we afgezet voor station Beijing West. Onze chauffeur was of verkouden of had een tik. Feit is dat hij continu zijn neus ophaalde op een manier waarvan je zou denken dat er vervolgens iets flinks uitgespuugd zou moeten worden. Dat deed hij natuurlijk niet. Zou ook niet fijn geweest zijn voor de man want hij had een mondkapje op, dat hij overigens pas op zette nadat Clazien een keer had gekucht. We denken dat hij een tik heeft. De kaartjes voor de treinreis naar Pingyao moesten we nog ophalen. De eerste ingang die we namen was een verkeerde. Vriendelijk werden we gewezen op de ingang met daarachter loketten. De via internet ontvangen E code laten zien en we kregen, nadat we onze paspoorten hadden laten zien, onze kaartjes. Daarna wees het voor zich. Op grote borden stond aangegeven in welke vertrekhal we moesten wachten. Om half 9 zaten we klaar voor vertrek met de trein die 2 uur later zou gaan rijden !!! In de hal een ontbijtje op en om 10 uur gingen de poortjes open. Knip in het kaartje en even later zitten we in comfortabele stoelen in wagon 9. De ramen van de trein werden nog even gewassen en de vloer gedweild. Dat laatste gebeurde onderweg nog een paar keer. Een lichtkrant gaf in het Chinees en Engels aan bij welke stations we stopten. Het werd ook nog eens in die talen omgeroepen. We kregen bij vertrek een flesje water en een zakje met versnaperingen. In de trein een Chinese lunch op en met met een snelheid van max.299 km reden we 4 uur later, precies op schema, het station van Pingyao binnen. Met een taxi naar het historisch centrum gereden. Een rit van 10 minuten. Auto’s mogen hier niet komen. Er rijden alleen elektrische karretjes. Clazien had op maps.me het hotel ingevoerd. Helaas niet precies. De route zou 1.2 km moeten zijn. De straten waren geheel gevuld met mensen, waar we doorheen moesten slalommen. Toen we de ingevoerde eindbestemming hadden bereikt stonden we voor een stuk braak liggend terrein. Geen hotel. 2 mensen gevraagd. Ze kenden ons hotel niet. Nog eens op map.me gezocht en …ja hoor ..niet goed ingevoerd. De (bijna) hele weg weer terug met de koffers, rollend, achter ons aan. 
De eigenaresse, van het 200 jaar oude, hotel verwachtte ons al. Ziet er gezellig uit. We hebben een kleine, knusse, kamer. Aan de bar een biertje en een (eerste) wijntje op. Gelijk vervoer geregeld voor een dagtrip naar de Mianshan Mountains. Dat gaan we morgen doen. 
Door de “hoofd”straat gelopen waar kraampjes met eten, snuisterijen, restaurants en winkeltjes in overvloed zijn. Diverse dingen geproefd, eigenlijk een kleine food tour gedaan. Heerlijk. (Ook een stok met, in kruiden gedompeld, NN vlees op, dat leek op saté (Saskia) maar dan anders smaakte en zonder saus). De komende dagen gaan we veel meer proeven, zo is het plan. In een restaurant voortreffelijk gegeten met een wijntje (Clazien) erbij. De warme maaltijd kostte bijna niets (8 euro) maar werd toch nog “duur” doordat we de hele fles wijn (24 euro) moesten kopen. Witte wijn raken ze aan de straatstenen niet kwijt.

22 gr.

en....

We kunnen ons niet voorstellen dat je die 1000 treden wil lopen uit ander oogpunt dan kosten besparen ...dus ja Gerrit ik snap dat jij de trap zou nemen en A3 ...de kabelbaan was er toen natuurlijk nog niet !!  Geen nare herinneringen Ju. Tlump is lale jongen Malk, we leven niet meel 2000 jaal geleden.