Tiger Leap Crossing

16 april 2019 - Lijiang, China

Om 9 uur met de koffers naar de, klaar staande, “taxi” gelopen voor een rit naar Lijiang. Goed voorbereid had Li zich niet. De kofferbak lag vol met allerlei spullen. Daar kon geen koffer meer bij. Li heeft alles bij elkaar geraapt en het geheel in het hotel gedropt. Op veel plaatsen langs de weg was men bezig met het verwerken van stenen/grind. Erg stoffig. We reden in een file. Oorzaak: politiecontrole. Dat ging allemaal vaag. We moesten uit de auto, Clazien moest op een mat achter de auto gaan staan (ze had echt schone zolen) en we moesten de auto weer in. Li hoefde niets te laten zien en mijn bijdrage aan dit oponthoud bestond uit: portier openen, half naast de auto gaan staan en gelijk weer plaats nemen in de auto. Wij waren kennelijk niet zo interessant. Auto’s met Chinezen werden wel binnenste buiten gekeerd. Even daarna de afslag genomen naar de Tiger Leaping Gorge. Deze kloof is bijzonder in trek bij trekkers :). In 2 of 3 dagen wordt de kloof dan doorkruist. Ik wilde een soort lus wandeling maken van 2-3 uur en starten bij Tina’s guesthouse. Het liep iets anders. Na een ticket te hebben gekocht reed Li een parkeerplaats op waar het erg druk was met bussen en mensen. Gezegd dat we verder wilden maar er even uitgingen voor een foto. Je kon hier helemaal naar beneden lopen. Zou totaal 1 uur kosten. Niet gedaan. We waren dus weer snel bij de auto. Had Li niet op gerekend want zijn stoel stond in de slaapstand. Verder dus richting Tina haar huis. Wat een stuk weg. Erg slecht wegdek, af en toe smalle stukken door naar beneden gevallen puin en geen afrastering langs de ravijn kant. Clazien hield haar ogen dicht terwijl ik toch echt degene was die het ravijn steeds in keek. Ik moet zeggen het was geen ontspannen ritje. Li vond het kennelijk welletjes want hij stopte bij Hangzi guesthouse, bijna 2 km voor dat van Tina. Goed.. hier een wandeling maken was ook mogelijk. Vol goede moed ben ik op pad gegaan om na zo’n 200 meter te stuiten op een oude dame die het pad naar beneden bewaakte. Ik moest 15 yuan ( 50 cent) betalen. Het pad was particulier. Een Duitser zat te onderhandelen over de prijs. Ze was onverbiddelijk. Ik had geen geld bij me en ben dus even teruggelopen. De oude dame was blij me weer te zien. Ze prees het pad naar beneden aan met naar, door de zon verkleurde foto’s, te wijzen. Naar beneden gaan was oppassen. Wegglijden was zo gebeurd. Gelukkig hingen er op sommige plaatsen kettingen waar ik me aan vast kon houden. Ik had afgesproken zo’n 2 uur weg te blijven in de veronderstelling verkerend dan wel onderin de kloof, bij de rivier, te zijn geweest. Niet dus. Gelet op de tijd mijn tocht naar beneden afgebroken en weer terug, omhoog, gegaan. En die weg omhoog was behoorlijk pittig. Nou eigenlijk loodzwaar. Ook nu was ik blij dat er kettingen hingen en af en toe een steen waarop ik ffff bij kon komen. Dat gebeurde al na zo’n 10 meter klimmen. Wat een helse klim. Geen recht stuk. Alleen maar stijl omhoog. (Wist ik natuurlijk ook wel van het naar beneden gaan) Tijdens de Tongariro Crossing in Nieuw-Zeeland had ik het, door de ijle lucht, af en toe lastig maar hier kan ik zeggen ….had ik het moeilijk. Net binnen de tijd was ik weer boven. Volgens maps me zou ik zo’n 770 meter over het pad hebben gestiefeld. Volgende keer dus echt maar naar Tina’s guesthouse ;). Op de terugweg gezien waar we op de heenweg enigszins voor vreesden, een auto die van de weg was geraakt en heel diep het ravijn was ingestort. Overlevenden ? Waarschijnlijk niet. 
Het beeld van de springende tijger wel gezien maar te laat voor een foto(stop) : (.
Om 16.00 uur stonden we bij de balie van het hotel. De wasmachine laten draaien, in het hotel gegeten en om 21.00 uur werden we verrast door een klop op de deur en 2 bedienden die daar stonden met een dienblad met 2 bekers warme melk. Middels de vertaal app wensten ze ons, mede door de melk, een goede nachtrust. 

Zonnig. 19 gr.

Foto’s

10 Reacties

  1. Judith Nederveen:
    16 april 2019
    Wat een tocht zeg!
    Wel mooie foto's maar poehpoeh....
  2. Eric:
    16 april 2019
    Wat een toch. Je bent geen 20 meer gerrit. Harde realiteit 😜
  3. Gerrit:
    16 april 2019
    Mooi paadje zo te lezen
  4. A3:
    16 april 2019
    Pff wat een tocht,gelukkig 'overleefd.Doe wel voorzichtig hè
  5. Melissa:
    16 april 2019
    Jeetje wat een heftig stuk heb je gelopen.. gelukkig maar dat het gelukt is om weer boven te komen!
  6. Malk:
    16 april 2019
    Zo dan....wat een spannende dag....met hoogte- en dieptepunten op velschillende manielen.
    En eelst dalen en daalna stijgen: niet mijn favoliete bezigheid. Die van jou ook niet Gellit. :)
  7. Bert:
    17 april 2019
    Wel een bijzondere dag. Prachtige natuur. Wat een inzet.
    Bijzondere chauffeur die Li
  8. Anneke:
    17 april 2019
    Pfff! Ik was denk ik na 5 minuten al omgedraaid
  9. Marianne:
    18 april 2019
    Bijzonder,! ! En weer prachtige fotos!
  10. Nico en Anita:
    18 april 2019
    Wat een tocht!
    Doe toch s beetje voorzichtiger ...