Chinese Muur

Om 6 uur in de taxi gestapt op weg naar de Chinese Muur. Er zijn diverse plaatsen waar je de muur op kunt gaan. Wij kozen voor Mutianyu (goeie tip Melissa), zo’n 90 km ten noorden van Beijing. Dit stuk is, omdat het verder weg ligt, wat minder toeristisch. De rit duurde  1 ½ uur. Onze chauffeur zette de auto op een parkeerplaats, gerund door de eigenaar van de P grond. We waren nog niet uitgestapt of we werden al verleid door die man. Hij wilde ons wel verder brengen richting de Muur. Met shuttle bus kon ook. We kozen voor de P-eigenaar als shuttle. Gelijk kaartjes voor de Muur en de kabelbaan er naar toe, bij hem gekocht. Nadat hij ons afgezet had moesten we nog een klein stukje steil omhoog lopen naar de ingang van de kabelbaan. We waren er net voor 8 uur. De poortjes waren nog dicht maar werden voor ons geopend. Met 2 Chinezen waren we de eersten die hier vandaag, met de kabelbaan, naar de Muur werden gebracht. Je kon overigens ook lopend gaan via een trap van 1000 treden. En toen stonden we plotseling op een gedeelte van de Muur, die een totale lengte van 6400 km heeft. Een imposant bouwwerk. Knap hoe men dat door al die verschillende landschappen heeft kunnen maken. De muur fungeerde als verdedigingswerk waarbij de wachters, in de torens (ze woonden daar) alert moesten zijn op het naderen van de vijand die soms jaren weg bleef. 
Het landschap is vrij kaal. Ook de bomen moeten nog blaadjes krijgen. De kersenbloesem bloeide wel volop.
Een paar km over de muur gelopen en een wat foto’s gemaakt. Wat een rust rond dit tijdstip. Nog bijna niemand te zien. Voor de aspirant China gangers het advies: ga vroeg. De grote horde komt later op gang. Wij kwamen die op de terugweg tegen. Op de weg terug vroeg een meisje of ze ons, met haar vader, op de foto mocht zetten. Gedaan. Een kop koffie gedronken en om 10 uur weer in de auto gestapt van de P eigenaar. Op de terugweg rijen auto’s en bussen tegengekomen die richting Mutianyu reden. Op de snelweg kwamen we tot de conclusie dat we de goede kant opreden. Waar het vanmorgen nog vrij rustig was, werd er nu 4 banen breed over zo’n 30 km, stapvoets gereden. De auto’s switchen om de klip klap van de ene naar de andere rijstrook, erop gokkend dat de nieuw gekozen strook, sneller gaat. Links en rechts tuffen de auto’s je voorbij en voegen ze voor je in. Het wagenpark is trouwens erg modern. Allemaal grote en dure auto’s van allerlei merken. Geen kleine en oude auto’s hier.
Om 12 uur werden we weer afgezet bij het hotel. 
Vanmiddag wilden we het Zomerpaleis bezoeken. We zijn er geweest maar gestrand voor de ingang. Het was zo ontzettend druk en de kaartjesverkoop ging zo traag, dat we besloten om daar dan maar een volgende keer heen te gaan of, als alternatief, misschien een filmpje op You Tube te bekijken.
Al met al hebben we het grootste deel van de middag in de metro doorgebracht. 
Op de terugweg nog een paar schoenen gekocht. Van het reservepaar dat ik mee had genomen bleken de zolen los te hangen. Dom, geen materiaal check gedaan. Daar kwamen we gelukkig de eerste dag al achter. Het meesjouwen is daarom beperkt gebleven tot de reis naar het hotel.

En dat was dan Beijing. Morgen met de trein naar Pingyao.

Reactie …op reacties..
Gerrit ..nog fff terugkomend op de foto met stoere kerels. Ik begrijp dat je toch even goed gekeken heb of ik er niet tussen stond .. en nog van harte met je verjaardag ..
Malk ..Clazien heeft geen foto nodig om te laten zien, als ik erbij ben ..(ze gebruikte overigens de vertaalapp even om te vragen waar het ticketverkooppunt was)
Saskia … geen saté hier en helemaal geen nasi..wel stokjes met ander spul …
Melissa ..de volgende keer zullen we de kippentenen gewoon oppeuzelen. Achteraf gezien is het dus zonde dat we die hebben laten liggen.
Ank …oh …niks bijzonders dus die trein : ( en werkelijk overal hangen camera’s. Veilig gevoel.
De toiletten in de Hutongs zitten dus niet in de huizen, dachten we idd al, Evelien. Een goeie en mooie vakantie voor jullie in Australië.

19 gr. Zonnig