Beijing dag 1.

Judith zette ons gisteren op Schiphol af. Zelf de koffers gelabeld en een kwartier later waren we poortjes en checks al voorbij. Het was super rustig. De avond voor vertrek hadden we er nog wat extra beenruimte bij gekocht. Was wel 70 euro p.p.maar we vonden het dubbel en dwars waard. Ook fijn voor de knieën en benen want die hadden nu alle ruimte in de Dreamliner, waar we dus mee vlogen. Clazien heeft even haar ogen dicht gehad, waardoor ze een ijsje misliep, maar dat was het dan ook. Om 01.00 uur Nederlandse tijd (07.00 in China) kregen we ons ontbijt. Na een vlucht van 8.30 uur (we hadden wind mee) landden we in Beijing. Via zelfscans moet je je aanmelden. Dat gaat soepel. Nadat het paspoort door de automaat was herkend, volgden instructies in het Nederlands. Clazien had wat moeite haar vingers strak tegen elkaar te houden waardoor de scan tig keer over moest. Het oponthoud zorgde weliswaar voor een vertraging maar dat maakte niets uit want de bagage was er toch nog niet. Toen we die hadden naar de aankomsthal waar onze bestelde chauffeur met een bord: “mr. Gerrit Hol” stond. Ruim 3 kwartier later werden we bij ons hotel afgezet. De chauffeur sprak geen woord Engels, maar met de vertaal app op zijn gsm, ging het prima. Hij vroeg zich af waarom IK het Hill Lily hotel had uitgezocht…het ligt immers overal ver vandaan….Tsja, hij heeft helemaal gelijk. Ergens een kortsluiting in de bovenkamer denk ik. Of ik moet in de war zijn geweest, blind door de naam Lily, de legendarische Russische buikdanseres die faam maakte tijdens de 2e Kaukasische oorlog. Feit is dat ons hotel werkelijk overal ver vandaan ligt en op 1200 meter van het einde van een metrolijn. We werden vrolijk ontvangen door een Chinees meisje die geen woord Engels sprak. Een hulptroep werd ingeschakeld. Voor vrijdag een taxi besteld voor een bezoek aan de muur. De rest doen we zelf wel. Aangezien een taxi er bijna net zo lang over doet om bij “onze” attracties te komen besloten we de metro in te gaan. Een openbaring. Geweldig. Bij het kopen van een kaartje uit de automaat hadden we amper de tijd om te kijken hoe het werkte of er schoten al een paar hulpdames op ons af om ons te helpen. De automaat kon ook Engels en dat scheelde een stuk. In de metro stonden de stations ook in het Engels aangegeven en werd “de volgende stop” zelfs in het Engels aangekondigd. Kortom de metro is een aanrader en kost bijna niets. Een klein uurtje metro-en kost 78 cent. We zijn naar het Tian’anmen plein (plein Hemelse Vrede) gegaan. Clazien heeft hier gebruik gemaakt van een openbare toilet. Het waren hurktoiletten. De reden is niet helemaal duidelijk…maar Clazien mocht gebruik maken van de invalide toilet die de hulpvrouw eerst even van slot moest halen. Toiletten waren daar overigens super schoon. We wilden daarna nog naar de Verboden Stad. Het was bijna 4 uur en te laat om naar binnen te gaan. Om 4 uur sluiten de poorten. Degene die dan binnen zijn mogen nog 1 uur rondlopen.Doen we morgen dan maar. Nog even rond gelopen, een worst en noedels met vlees op en weer terug naar het hotel, na een tussenstop bij de Pizza hut, waar we om 19.30 waren. Om de overgang van “ons” eten naar het Chinese voedsel rustig te overbruggen hebben we voor onze 1e dag daarom voor iets “buitenlands” gekozen. Terwijl ik dit verslag zit te maken zoeken onze apparaten naar een VPN server. Dat lukt niet. Dus geen app contact. Hadden we vanmiddag heel even via VPN maar daarna helemaal niets meer. De WIFI verbinding in dit hotel is trouwens ook niet optimaal. Foto’s zullen misschien niet lukken. 

Zonnig. 22 gr.