Sapa dag 1

De treinreis naar Sapa is niet bedoeld voor mensen die licht slapen. Af en toe lijkt het alsof je op een trampoline ligt of  je je op een schip in zware storm bevindt. We hebben allebei slecht en weinig geslapen. Om 4 uur klaar wakker. We hadden de wekdienst (kloppen op de deur) van 05.30 niet nodig. Kort daarop werd aangeklopt voor de koffie en thee die we wel gelijk moesten betalen (52 cent). Om even voor half 7 liep de trein het station van Lai Cao binnen. Wij hadden nog geen vervoer naar Sapa geboekt. Op het perron voor de aankomst/vertrek hal stond men bustickets te verkopen. 2 gekocht (1,75 pp) en ons in het busje genesteld. In totaal konden er 14 passagiers mee. De bus was vol. Daarna volgde een af en toe helse rit naar Sapa. De bus, niet de jongste meer, had het gelukkig soms behoorlijk zwaar in de klimmetjes van steeds 10%. Scooters en snellere busjes snelden ons voorbij op de bochtige en onoverzichtelijke weg. Inhalen kon onze chauffeur dus amper. Ja, af en toe een vrachtauto die nog langzamer reed of met pech op de smalle weg stond. Minstens 1 keer prikten de koplampen van een tegenligger bijna tegen de voorkant van onze taxibus. Na een rit van een uur werden we afgezet in het centrum van Sapa, waar een horde krijsende vrouwen op de passagiers af stormde en dat allemaal om de komende dagen te mofgen gidsen. Met assistentie van Google maps naar het hotel gelopen met in ons kielzog een zeer vasthoudende vrouw van de Hmong stam. Clazien kreeg een groen armbandje van haar. Dan weet je zeker dat je er nog niet vanaf bent. Om 08.30 waren we in ons hotel. De Hmong posteerde zich op een muurtje voor het hotel. We konden nog niet op onze kamer. Was nog bezet en moest schoongemaakt worden. In het restaurant gebruik gemaakt van het zeer uitgebreide ontbijt, waarna we ons in de hotelloge op een bank nestelden. Clazien heeft daar even zitten pitten. Rond 11.30 kregen we onze kamer, een schitterende kamer met idem badkamer en een balkon met mountainview. Nou de mountain was in geen velden of wegen te bekennen, sterker nog, niets was te herkennen door de zeer dichte mist. Voor morgen een wandeling van zo’n 12 km (enkele reis) door de rijstvelden geboekt. We hebben een privé gids en gaan met een taxi terug. Ze geven geen goed weer op maar dan gaan de regenjasjes maar aan. Vanmiddag naar Cat Cat Village gelopen. Een wandeling van 3 km.over de rijbaan, met zicht op rijstvelden. Jammer dat het verre van helder was. Om in Cat Cat Village te komen moet je een ticket kopen en daarna nog 600 meter lopen. Het dorp bestaat verder uit smalle, steile, straatjes met allemaal kramen of (open) winkeltjes waar eten, kleding en veel toeristisch spul wordt verkocht. Je kan ook Hmong huizen in lopen. De varkens, kippen en hanen zorgen voor het nodige kabaal en kom je overal tegen. Bij een poel met houten bamboebruggen gestopt. Hier stonden jongelui met scooters. 2 van hen wilden ons wel voor 3,50 naar het centrum van Sapa brengen. Allebei een vooroorlogse helm op en met geringe snelheid naar Sapa geklommen. We waren nog niet afgestapt of we hadden weer kinderen en vrouwen om ons heen die voornamelijk borduurwerk wilden verkopen. Als er 1 weggestuurd was kwamen er weer 2 anderen voor terug. Als vliegen (zij) op de stroop (wij). Ook onze stalkster van vanmorgen kwam op ons af. Ze had een paar uur buiten zitten wachten maar was uiteindelijk toch maar weggegaan omdat haar maag begon te knorren. Uiteindelijk toch maar een portemonnee gekocht maar denk dan niet dat je ervan af bent. Sterker nog het motiveert anderen ook ook iets aan je te willen verkopen. Op een terras m’n eerste glas Hanoi bier op. 200 meter verder in een Vietnamees restaurant een heerlijke Vietnamese maaltijd op en met volle buiken naar het hotel teruggelopen. Inmiddels hebben, om de (paar) meter, Hmong en andere vrouwen en kinderen in klederdracht positie ingenomen op kleedjes op het trottoir, om zo te proberen aan toeristen nog wat van hun spulletjes te slijten. Vanavond in de bar van het hotel koffie gedronken. We waren de enigen.