Hanoi dag 2.

Na een redelijke nachtrust om 7.30 de wekker laten gaan. Ontbijtje en ons gekleed op ons bezoek aan het mausoleum van Ho Chi Minh, dat wil zeggen met min of meer nette kleding. Allebei een lange broek aan en begonnen aan de voettocht van een half uur naar het gebalsemde lichaam van de voormalige leider. Eerst nog even de koffers en grote rugzak afgegeven voor tijdelijke opslag in de bagageruimte van het hotel. De koffers blijven daar achter terwijl wij met de rugzak, die we in de avond op hebben opgepikt, voor 3 dagen, naar Sapa gaan. De zon brandt als we het hotel verlaten. Het is gewoon heet. Het verkeer lijkt nog chaotischer dan gisteren. Het oversteken is echter totaal geen probleem. We werpen ons min of meer tussen de rijdende vehikels door naar de overzijde van de stra(a)t(en). Als we het mausoleum naderen lijkt het erop dat het daar best druk is. Het stikt er van de bussen en dat voorspelt veel mensen. Dat blijkt te kloppen. We hebben kennelijk de verkeerde donderdag uitgekozen. Om 11 uur sluit het mausoleum en om 10 uur staat er een rij van wel 2 km.  Kansloos dus. De voor HCM passende kleding komt nu slecht van pas. Tip voor Vietnamgangers: zorg dat je rond 8 uur, als het open gaat, daar bent. Nadat we de 1-zuilige Pagode bekeken hebben zijn we naar de Tempel van de Literatuur gelopen. Dit is het oudste bouwwerk van Hanoi (rond 1000) met een grote trom, een klokkentoren, de tempel van Confusius en nog wat bouwsels. Clazien had het daar even gehad en kakte in (naweeën jetlag). Even haar ogen gesloten op een bankje. Van de tempel weer teruggelopen naar het mausoleum. We konden er nu op min of meer op korte afstand langs lopen. Gele strepen gaven aan dat je niet te dichtbij bij de trappen mocht komen. Dit werd door bewakers nauwlettend in de gaten gehouden. Menig keer werd er de schelle fluit gehanteerd. Het paleis van de grote leider vanaf de buitenzijde bekeken en door de tuinen langs drie van zijn uitgestalde 50-jaren bolides en zijn eenvoudige woning op palen gelopen. We hebben ons wat verdiept in zijn geschiedenis en vinden dat hij zo slecht nog niet was. De Vietnamezen willen ook geen kwaad woord over hem horen, sterker nog ze verafgoden hem nog steeds. Op de terugweg nabij een legermuseum,, met op de buitenplaats tanks en vliegtuigen (al dan niet buitgemaakt tijdens de oorlog tegen de Fransen begin jaren 50 en de Vietnamoorlog), op een terras een soort ijskoffie op. Daarna teruggelopen naar een bankje aan het Hoan Kien meer. Het is dan al donker. Brug en bouwsels bij het meer zijn schitterend verlicht. Volgende week daar met het statief wat foto’s maken. Als we op het bankje zitten worden we 2 keer aangesproken door kinderen en 1 keer door een knappe studente die heel graag Engels met ons wilden praten. We werken graag mee aan het naar een hoger niveau tillen van de Vietnamese toekomst, dus ons daar ruim 1 uur mee bezig gehouden. De kinderen wilden met ons op de foto. De studente hadden wij, ondanks het feit dat ze soms hond en kat eet, eigenlijk moeten vragen met ons op de foto te gaan.. Om half 9 bij het hotel om onze “Sapa” rugzak op te halen. Clazien is meegelopen naar de bagageruimte om even later met de rugzak terug te komen. Taxi bracht ons naar het station en na ingecheckt te hebben hebben we ons naar onze 2 persoons coupe begeven. Nootjes, water, chips, koekjes liggen klaar samen met tandenborstels en een kam. En dan ……blijkt…..dat we de verkeerde rugzak bij ons hebben. We hebben de rugzak van Peter Miklosy. Dom, dom, dom. Geen erg in gehad. Hij zag er wel hetzelfde uit of leek er in ieder geval veel op. Als verzachtende omstandigheid mag gelden dat we de zak nauwelijks kenden. Het is de zak van Thomas en die kregen we de dag voor vertrek. Maar goed…het blijft dom. Lichte paniek bij Clazien. Het hotel bellen lukte niet. Een behulpzame medewerkster van de Sapa express lukte het wel. De rugzakken zouden omgewisseld worden. Om 21.45 is de hotel piccolo er. Met onze rugzak en met onze 2 koffers. Dat was nou weer niet nodig, dus heeft hij ze met de rugzak van onze Peter weer mee teruggenomen naar het hotel. Uitstekende service van zowel het trein-en hotelpersoneel. Als alles weer onder controle is trekken we een fles witte wijn en blikjes bier open. Om precies 22.00 vertrekken we richting Sapa, nou ja eigenlijk naar Lao Cai waar de treinreis zo rond 06.30 eindigt. De treingigolo komt vertellen dat we gewekt worden en dat de trein een aantal keren zal stoppen (voor seinen o.i.d.) We hebben Wifi aan boord dus het verslag kan gemaakt worden. Aan het gehobbel en geslinger van het eerste rijuur te merken valt het te betwijfelen of we lekker zullen slapen, maar dat weten we morgen pas. 
Het probleem met de foto’s is ook opgelost. Lag aan een instelling op de camera. De Wifi in de trein valt steeds weg. Morgen nog maar eens proberen.